Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
Te dwie ostatnie nazwy wraz z rosyjską zbliżone są bardzo do polskiego brzmienia - szabla.
Istnieją kręgi kulturowe, przykładowo Persja, Turcja, Arabia czy Kaukaz, gdzie wymienione wyżej nazwy w pewnym czasie zostały użyte w celu określenia odrębnych typów szabel. W europejskim kręgu kulturowym pojęcie szabli odnoszono zawsze do pewnej grupy broni siecznej charakteryzującej się takimi, a nie innymi formami i elementami konstrukcyjnymi, a nie do jakiegoś konkretnego typu szabli. Jaka więc jest etymologia pojęcia "szabla"? Aleksander Brückner przedstawia ją następująco: "Szabla, szabela, szabelna itd.; szabeltas, z niem. sabeltasche; z sz-, wobec powszechnego s-: rus. sabla, węg. szablya (wymawia się s-), niem. säbel
Te dwie ostatnie nazwy wraz z rosyjską zbliżone są bardzo do polskiego brzmienia - szabla.<br>Istnieją kręgi kulturowe, przykładowo Persja, Turcja, Arabia czy Kaukaz, gdzie wymienione wyżej nazwy w pewnym czasie zostały użyte w celu określenia odrębnych typów szabel. W europejskim kręgu kulturowym pojęcie szabli odnoszono zawsze do pewnej grupy broni siecznej charakteryzującej się takimi, a nie innymi formami i elementami konstrukcyjnymi, a nie do jakiegoś konkretnego typu szabli. Jaka więc jest etymologia pojęcia "szabla"? Aleksander Brückner przedstawia ją następująco: "Szabla, szabela, szabelna itd.; szabeltas, z niem. sabeltasche; z sz-, wobec powszechnego s-: rus. sabla, węg. szablya (wymawia się s-), niem. säbel
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego