tempie rozpowszechniające się w Europie melodramaty i sztuki grozy. Zachwycała się nimi publiczność mniej wykształcona, ale wzbudzały żywe zainteresowanie także młodych artystów i pisarzy.<br>Wielki romantyczny repertuar tworzyły zaś początkowo głównie sztuki Szekspira - boje toczyły się o to, by zamiast strasznych przeróbek Jean François Ducisa i Friedricha Ludwiga Schrödera (który skądinąd był świetnym aktorem) wprowadzać tłumaczenia wierne wobec oryginału. Nowszą dramaturgię reprezentowały długo jeszcze niemieckie dzieła lat "burzy i naporu", tragedie Schillera - Wallenstein, Zbójcy, Fiesko, Intryga i miłość - i przede wszystkim prekursorski wobec koncepcji romantyków (ale i wobec wszelkich dram stylu przygód i grozy, czerpiących zeń efekty sceniczne) Götz von Berlichingen Goethego