pokracznym fotelu, znudzonym jak wieczność, oddał się nowym rozmyślaniom, gdy wszedł profesor.<br>- Znowu rozmyślasz w samotności?<br>- Niczego innego nie robię, panie profesorze. A to najgorsze, że niczego nie wymyśliłem. Aj, panie profesorze! Chciałem o coś zapytać.<br>- Pytaj, chłopcze.<br>- Czy w rodzinie, pana profesora nie było nigdy żadnego Francuza?<br>- Francuza? A skądże by się wśród nas wziął Francuz?<br>- Może kiedyś jakiś Francuz ożenił się z Gąsowską... Może jakiś Gąsowski...<br>Staruszek machnął ręką.<br>- Nigdy się to nie zdarzyło.<br>- A może się zdarzyło, tylko pan profesor o tym nie wie? - Rzecz jest niemożliwa. Znam dobrze drzewo naszego rodu; kazał je przed wielu laty sporządzić mój