Typ tekstu: Rozmowa bezpośrednia
Tytuł: Rozmowa o rodzinie
Rok powstania: 2001
Tytuł: Rozmowa o rodzinie
Rok powstania: 2001
pani mnie trąciła i i mnie ręka drgnęła, więc lekko ma pani skaleczoną powiekę, nie powiekę, gałkę oczną.
O rany.
tego oka. Więc ja mówię...
Prawego?
...panie doktorze, panie profesorze, to z tego co pan mówi wnioskuję, że nie było opieki nade mną, nad chorym, który się trzyma, bo może skoczyć, bo to ja przecież nie wiem, co ja robię.
No tak. Nie odpowiada pani za swoje czyny w takim stanie.
I on na to już nic nie mówi. Czyli gafa jakaś straszna zawodowa.
Tak.
Jego.
Niedopatrzenie.
I ja mówię, aaa, to jeszcze lepiej, to w takim razie, panie profesorze, to
O rany.
tego oka. Więc ja mówię...
Prawego?
...panie doktorze, panie profesorze, to z tego co pan mówi wnioskuję, że nie było opieki nade mną, nad chorym, który się trzyma, bo może skoczyć, bo to ja przecież nie wiem, co ja robię.
No tak. Nie odpowiada pani za swoje czyny w takim stanie.
I on na to już nic nie mówi. Czyli gafa jakaś straszna zawodowa.
Tak.
Jego.
Niedopatrzenie.
I ja mówię, aaa, to jeszcze lepiej, to w takim razie, panie profesorze, to
pani mnie trąciła i i mnie ręka drgnęła, więc lekko ma pani skaleczoną powiekę, nie powiekę, gałkę oczną. </><br><who2>O rany. </><br><who1><gap> tego oka. Więc ja mówię... </><br><who2>Prawego? </><br><who1>...panie doktorze, panie profesorze, to z tego co pan mówi wnioskuję, że nie było opieki nade mną, nad chorym, który się trzyma, bo może skoczyć, bo to ja przecież nie wiem, co ja robię. </><br><who2>No tak. Nie odpowiada pani za swoje czyny w takim stanie. </><br><who1>I on na to już nic nie mówi. Czyli gafa jakaś straszna zawodowa. </><br><who2>Tak. </><br><who1>Jego. </><br><who2>Niedopatrzenie. </><br><who1>I ja mówię, aaa, <q>to jeszcze lepiej, to w takim razie, panie profesorze, to
