Takie pole martwe" powtarzało w nim coś bezmyślnie. Spod drzwi przekleństwo. To Malutki wetknąwszy w szparę między deskami lufę karabinu odkrył mur. Ranny milczał.<br>Jerzy odwrócił się. Jeszcze trzy okienka.<br>A tam na chropowatej ścianie, którą od zewnątrz zamurowano te drzwi, spotkały się cztery pary bezradnych rąk.<br>- Ale obciach... zamurował skurwysyn fryzjer... - Jagiełło mówił litanijnym szeptem.<br>- Wygarnę - prosił Jerzy spod okna.<br>- Padnij! - to Zygmunt. - Żeby nie jęknął ten, który oberwie... - Tak jest - mruknął Jagiełło.<br> Raptem coś się zakotłowało. Zygmunt szarpał się z tym małym, obcym, wyrywając mu stena.<br>- Gówno. Gówno. Gówniarzu - stęknął szeptem, dysząc ciężko. - Wieszaj się na pasku, świnio. Bez