Majaczy. Zupełnie jak nasz Icchok... <br>Nic z tego nie będzie..."<br><br> Posłanie było twarde i obrzydliwie rozgrzane. Dzień wlokący się upałem, duchotą, <br>tępym bólem w skroniach, nie kończącą się gorączką myśli, dobiegał kresu. Od <br>pustyni powiał wiatr i zakołysał gałęziami palm: szerokie liście ocierały się <br>o ściany domu niby bezradne ręce ślepca. Paweł znowu modlił się; powtarzał z <br>rozpaczliwą monotonią prastary, ledwo zrozumiały psalm:<br><br>Panie Boże zbawienia mego, wołam do Ciebie.<br>Pełna jest strapień dusza moja...<br>Poczytują mnie za trupa, którego odstąpili wszyscy...<br>Jestem jak zabici w grobie;<br>Zepchnąłeś mnie na dno dołu w ciemność i w mrok śmierci,<br>Ale ja wołam