gaździną polskiej literatury, panią Hanną Malewską, ówczesną redaktorką miesięcznika "Znak". Pisaliśmy więc do siebie "Listy gazdów", każdy w swojej gwarze, a ona nam je drukowała. <dialect>Upisaliśmy</> się sporo. W końcu jednak czerwona cenzura połapała się i zaczęła nam te listy ciąć. Nie dało się dalej pisać, słowa cenzurowane są jak ślepe naboje. Rozeźleni na cenzorów, upiliśmy się w łopuszniańskiej karczmie. Nawet zamierzaliśmy skoczyć do Dunajca, przykazawszy wpierw naszym babom, żeby kontynuowały naszą wojenną przyjaźń, pisując do siebie "Listy gaździn" niby to o babskich sprawach, a w rzeczy samej bijąc tam, <dialect>ka trza</>. Przy ostatnim piwie rozmyśliliśmy się; zamiast na most na Dunajcu