czasie. - Musisz zdawać<br>sobie sprawę, że ludzie czasem cierpią na przywidzenia. Widzą rzeczy,<br>których nie ma.<br> - Ależ on tam stał na pewno! Może mieszka w baraku, w tej ruinie?<br>To był pan Słoma! Słowo honoru!<br> Wpłynęliśmy pod most. Na chwilę zgasło słońce. Nad naszymi głowami<br>przesunęły się betonowe płyty.<br> - Zachowaj słowo honoru na poważniejsze okazje - powiedział ojciec.<br>Jego głos zadudnił pod betonowym sklepieniem.<br> Wypłynęliśmy na słońce.<br> Nie odezwałem się więcej. Patrzyłem na góry za nami,<br>ciemnofioletowe, w bukowych lasach. Most zasłonił barak, olchy i to<br>miejsce, gdzie stał pan Słoma. A kiedy ponton znów obrócił się wkoło,<br>zrozumiałem, że właśnie w tym