nie, jak niemal wszyscy jego współcześni, dla ocalenia swej egzystencji czy zapewnienia sobie bezpieczeństwa: kompromis był w tym wypadku ceną, jaką należało zapłacić, aby normy etyczne nie pozostały abstrakcją. Uczestnictwo w losie "drugiego człowieka", "bycie dla innych" dosięgnęło w ten sposób, jak słusznie pisze Anna Morawska, najwyższego pułapu: stało się "solidarnym podjęciem całej winy i niepewności ich i świata we wspólnym, humanistycznym usiłowaniu". Ów "trzeci wymiar" heroizmu Bonhoeffera zrodził się bowiem z przeświadczenia, iż "wbrew wszelkim złudnym pociechom i wbrew tęsknotom za restauracją ustabilizowanych sytuacji społecznych i kodeksów postępowania, świat jest w ruchu nieodwracalnie, walka dobra i zła toczy się w