rządowe rosły nie według żadnego tam "prawa Parkinsona", ale wedle dobrze znanych reguł, które działają we wszystkich wyosobnionych grupach społecznych. Celem ich jest pomnażanie wpływów, władzy i bogactwa. Nasuwa się tu oczywista analogia z biurokracją sowiecką. Tu jednak uderza nas z miejsca najważniejsza, a zarazem decydująca różnica. Podczas gdy biurokracja sowiecka jest jedynym kapitalistą w swym kraju, ani biurokracja stanowa ani federalna nie pretendują w najmniejszym stopniu, żeby przejąć we władanie środki produkcji, banki czy jakiekolwiek sektory gospodarcze. Nie miały i nie mają w tym kierunku żadnych aspiracji, ponieważ przestrogą dla nich jest karykaturalna niewydajność tak zwanej gospodarki socjalistycznej. Jest to