XIX wieku stwierdzono doświadczalnie, że widma absorpcyjne i emisyjne gazów cząsteczkowych są nieporównanie bardziej złożone od analogicznych widm atomowych. Zamiast pojedynczych, dobrze rozdzielonych linii widmowych w widmie cząsteczkowym mamy do czynienia ze znaczną liczbą pasm. Pasma składają się najczęściej z wielu bliskich siebie linii, których natężenie z jednej strony pasma spada gwałtownie do zera (tzw. głowica pasma), po drugiej zaś stronie powoli maleje. Czasem pasma stanowią też ciągłe fragmenty widma.<br>Złożony charakter widm cząsteczkowych wiąże się z wieloma stopniami swobody dostępnymi w cząsteczce. Dla uproszczenia opisu wygodnie jest posłużyć się stosowanym już przez nas przybliżeniem, które pozwala przedstawić energię cząsteczki w