i roztrzaskał się tak bardzo po ludzku na drobne kawałki. A my tak bardzo po ludzku i cierpliwie próbujemy układać tę miazgę, ze zdziwieniem postrzegając, że już nigdy nie uda się złożyć tego wazonu do kupy. I tłumaczymy sobie, że tak musi być. <br>Budzę się w środku nocy ogłuszony hukiem spadającego wazonu. Zapalam światło i widzę, co się stało. Po chwili sięgam po swoje stare, szkolne farby i klękam nad stertą &lt;orig&gt;okruchów&lt;/&gt;. Maluję je na różne kolory i zaczynam układać z kawałków mozaikę. Mam jeszcze bardzo dużo czasu. Kiedy mozaika układa się w kwiat na pstrokatym tle, ciągle jeszcze jest rok