nosili naokoło bioder spódniczki w czerwone i niebieskie pasy. Gdy było chłodno, zakładali na goły tułów koszulki z krótkimi rękawami i zarzucali na ramiona wzorzyste płaszcze, które w nocy służyły im za kołdrę. Kobiety kochały się widocznie w kolorze zielonym, bo ten właśnie kolor przeważał w ich strojach. Pod płaszczem spadającym fałdami do połowy łydek nosiły barwne tuniki. Głowę zaś owijały na kształt burnusa bardzo długim, barwnym szalem, którego końce spływały wzdłuż pleców aż do krawędzi płaszcza. Nie gardziły, jak widać, kokieterią i ozdobami. Włosy czerniły sobie antymonem, powiekom nadawały ciemniejszy odcień za pomocą malachitu i sproszkowanego turkusu, a usta i