w nią kawę, aspirynę <br>i koniak. A teraz jest tutaj i czeka nie wiadomo na co.<br>Jakub zatrzymał się i po raz szósty przeprosił za nieprzewidzianą eskapadę. Tłumaczył, <br>że musi coś naprawić i że zaraz potem porozmawiają. Porozmawiają... - spojrzał <br>na nią. Pochylona nad Arturem, wpatrywała się w ekran. Jasne włosy spadały jej <br>na oczy. Była blada, jakby zrobiona z papieru. Coś mu to przypomniało. Cmentarz? <br>Grób na cmentarzu bródnowskim. Właśnie, może to nie chodziło o Marię? A o klasyczne <br>poszukiwanie kopii własnej matki. Matki! Jeśli tak, to drugi password powinien <br>brzmieć: matka. Spojrzał na Artura z nadzieją, że da mu szansę