miała duszę nastolatki. Jej wdzięk jednał sobie wszystkich mężczyzn. Kochała to, wtedy była sobą. Każde z luster w domu odnajdowało jej drugie ja. Miała miły, przyjazny uśmiech spod którego wydobywały się dwa maleńkie dołeczki.<br>To ona, ta dama zniknęła gdzieś. Przede mną stała dziewczyna dorastająca, młoda kokietka. Długie blond włosy spadały na ramiona szczuplutkiej sylwetki dziewiętnastoletniej dziewczyny. Jej skromne stroje wyrażały jej cichy temperament. Miała tak wielu przyjaciół, którzy traktowali ją jako piękną, skrytą i jak zawsze tajemniczą. Czasami tylko ogarniał ją lęk o przyszłość innych ludzi. Dałaby z siebie wszystko, żeby nikt nie znał łez. Dla Magdy świat nie dzielił