edukacja jeździecka. Braciszek szalał na swym rosłym wierzchowcu po wertepach, wykrotach, wąwozach, wyrębach leśnych i innych "w", a moja Lola, nie chcąc być ani o włos gorsza od swego dużego kolegi, sprawiała swymi skokami, galopadami i cwałami na złamanie karku, że leciałem z niej jak dojrzała gruszka, skazana na wieczne spadanie. Może to i była niezła szkoła jazdy, ale w tym, że sobie niczego nie połamałem, widzę teraz przymknięte oko Opatrzności. Co prawda zlecieć z wysokości kuca to zupełnie co innego, niż z normalnego konia, a zostać "stratowanym" przez Lolę to było niewiele więcej, niż - nadepniętym przez kozę, co jeszcze nigdy