Dramat - co warto podkreślić - widział jako "doskonałą operę", czyli wcielenie idei symbiozy sztuk.<br>Były w Europie osobne teatry operowe, ale i inne wprowadzały do repertuaru opery, z reguły starając się o zapewnienie im możliwie wystawnej inscenizacji; te przedstawienia poruszały wyobraźnię, wpływały na koncepcje przyszłego, romantycznego dramatu i teatru, o które spierano się u progu wieku.<br>W operze traciły porażającą moc te konwencje, które skutecznie sparaliżowały ówczesny teatr tragiczny. Słowo z natury rzeczy stanowiło w niej tylko jeden z elementów spektaklu, ale od czasu Glucka to ono decydowało o jego charakterze. Muzyka bowiem miała eksponować dramatyzm libretta, była mu zatem jakby podporządkowana - choć