dawnego tonu. - To wcale nie przez dobroć mówię ci, że tu jest miejsce i dla <br>mnie i dla ciebie... Sam widzisz, ilu tu ludzi! Zeszli się ze wszystkich stron. <br>Rzym jest jak morze, do którego spływają rzeki... Ale to morze jest naszym morzem...<br><br> W mroku posłyszał okrzyk:<br> - Kefasie!<br> Ciemne palce spod szmat owijających dłonie chwyciły gwałtownie za rękę Piotra.<br> - Więc ty tak naprawdę myślisz?<br> - Tak myślę - przyznał rybak. Jego głos narastał spokojną stanowczością. <br>Nie zmienił natury; pozostał taki, jaki był: porywczy i gwałtowny. Ale coraz <br>częściej ta porywczość była także pewnością. - I tak jest, Pawle...<br> - Więc i ty tak myślisz? - Głos