mury domostwa.<br> Nie mieści mi się to jakoś w głowie, rozsuwam okiennicę, by przekonać się, jaka jest pora dnia, i orientuję się w pomyłce: To nie moi przezacni gospodarze i opiekunowie, którym nawet we śnie tak straszny pomysł nie przyszedłby do głowy. To wesolutka grupa kilkunastu eks-samurajów ciężko zaciężnych spod znaku Bachusa błądząc ulicami dostała się jak gdyby do saka w naszą maleńką uliczkę bez wyjścia. Nie mogąc wyplątać się z sieci, przystanęli i wspierając się nawzajem przeciwko zbijającej z nóg grawitacji, ryczą teraz: "Gloria, gloria in excelsis Deo", nie wymawiając oczywiście, jak na Japończyków przystało, ani el, ani er