perspektywie życia osobistego. Broni własnych racji i osobistej godności. Staje się prawdziwą rewolucjonistką uczucia, które karze jej łamać prawo i obyczaje po to, by zrozumieć jego właściwy sens.<br><br> Rzecz w tym, że w Algierii i w Iranie, a więc w krajach rządzonych niepodzielnie przez mężczyzn, kobieta jest i była zawsze spychana na margines życia publicznego. Tymczasem w obu tych filmach to kobiety zabierają głos. Kierując się wewnętrzną niezależnością i wrażliwością, wskazują prawdę, wyznaczają życiu granice dobra i zła. Sugestywność świata przedstawionego każe myśleć, że mamy do czynienia nie z fikcją i propagandą stworzoną na użytek Zachodu, lecz z autentyczną przemianą, jaka dokonuje się