w wąskim kręgu rządzących.<br><br>W latach osiemdziesiątych partia dwukrotnie podlegała istotnym przeobrażeniom wewnętrznym. Pierwszy raz w okresie &lt;name type="org"&gt;Solidarności&lt;/&gt; i stanu wojennego&#149;5, drugi raz po roku 1986, gdy polityka narzucenia prorynkowych reform gospodarczych &lt;hi rend="italic"&gt;a la&lt;/&gt; Kadar zakończyła się fiaskiem: społeczeństwo odmówiło nie legitymizowanemu reżimowi współpracy. W efekcie tych zmian stara gwardia odeszła, a dominujący wpływ na politykę partii uzyskali komunistyczni liberałowie, dostrzegający konieczność wolnorynkowych reform ekonomicznych i demokratyzacji życia politycznego. Wielu z nich rekrutowało się spoza kręgów partyjno-państwowej biurokracji, niektórzy zostali zapewne powołani na stanowiska zgodnie z kryteriami modelu lojalnego eksperta&#149;6. Innymi słowy, nomenklatura z roku 1988 nie