z obozu internowania w dniu śmierci jej ojca i przewieziono do Warszawy helikopterem. Spotkałem ją na wojskowych kiedyś, a teraz ateistycznych Powązkach. Wmaszerowała tam kompania honorowa w rogatywkach: zmarły okazał się również pułkownikiem. Właściwie nie było godności, której by nie piastował. Orderów też niesiono na poduszkach co niemiara. Grób otoczyła stara gwardia sierot po Stalinie, bardzo już posiwiała i przygarbiona. Był to drugi garnitur działaczy, budujących zręby Polski Ludowej: pierwszy już zszedł do grobu. Miejsce na wieczny odpoczynek dziadka Tereski wyznaczono dość zaszczytne: w bocznej co prawda alejce, ale w pobliżu monumentalnego grobu jego przełożonego, Bolesława Bieruta. Ten grób pokazywała telewizja w