rekolekcyjnym przygotowaniu odruchem wręcz naturalnym staje się przystąpienie do Sakramentu Pojednania. Sumienie, o którym mówił w jednym z rozważań ksiądz Rekolekcjonista, podpowiada strategię postępowania. Czy moje sumienie jest dostatecznie wrażliwe? Czy spełniam oczekiwania wszystkich kontaktujących się ze mną? Można też zapytać, czy bliźni spełniają moje oczekiwania? A jeśli nie, czy staram się być posłańcem Chrystusa? Pytań można stawiać wiele - odpowiedzi będą miarą sumienia, tak mi się przynajmniej zdaje. Nie mam w tym względzie przygotowania teologicznego i nie wypowiadam się autorytatywnie. Jest to kwestia mojego sumienia. Ono wie, ile razy postępując w zgodzie z nim staję się niewygodna dla upomnianych. Dobre intencje są