dowie, ale znając ją, jestem przekonany o sile jej woli, nie do złamania przez żadne przeciwności. Umarła w 1973. <br> Praca z nią w Radio wciągała, i może nie tylko strach przed utratą stałego zarobku mnie w tym biurze trzymał. Jej biuro i jego walki podjazdowe tworzyły jakby otoczkę, więc nie starczało czasu ani energii na udział w tak zwanym życiu literackim Warszawy. Co gorsza, szybko awansowałem i rosło moje uposażenie. Czułem się schwytany i tylko w marzeniach odzyskiwałem wolność, żeby oddać się pisaniu. Dla dokładności podaję, że Wydział Literacki Polskiego Radia to co innego. Mieścił się na Zielnej, siedzieli tam Witold