zareagowali na jej wkroczenie. Nie widzieli świata.<br>Gabrysia zaklęła cicho pod nosem, wyszła z pokoju, zamknęła cichutko drzwi, po czym odczekała stosowny moment - i zapukała.<br>Cisza za drzwiami. Wreszcie Gabrysia usłyszała kilka drobnych szmerów i głos Patrycji:<br>- Proszę!<br>Weszła. BAltona siedział w jednym z wiklinowych foteli, zatopiony w lekturze gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej tak, że nawet nie dostrzegł wchodzącej Gabrieli i oderwał się od lektury dopiero, gdy usłyszał głosy. Pulpecja, siedząca w drugim fotelu, włosy miała w lekkim nieładzie, a na policzkach rumieńce jak dwie róże.<br>Dziewczynki? - odbąknęła na pytanie siostry. - A, nie wiem... A co, nie ma ich w kuchni