wzbija, skrzypi wóz,<br>odyniec biegnie przez mokradła<br>i jeleń rośnie pośród światła,<br>co, dzwoniąc, bębniąc, tarabaniąc,<br>zaspane gwiazdy strząsa z brzóz.<br><br>Jesień to skrzypce potłuczone,<br>bezradna myśl nad ćwiercią smyczka,<br>zima to plecy twoje białe,<br>lato - jak złota rękawiczka,<br>którą porzucił w sadzie Jan,<br>ten Kochanowski, co mu łyżką<br>wystarczy stuknąć, a już wszystko<br>tańcuje, niebo się otwiera,<br>niebo niebieskich pełne piór,<br>truchleje wilk, basuje bór<br>głosem Szekspira i Homera.<br><br>Ze srebrnych, księżycowych jezior<br>delfin wysuwa ucho, jesiotr<br>słuchaniem skraca sobie pobyt.<br>A z lasu truchcik sarnich kopyt.<br>Z rybackich ognisk bucha dym,<br>skwierczy na sadle płotka żółta -<br>to w wierszach