Hans z nimi. Teraz zaczną rękami wymachiwać. To i on macha. <br>A tu z głośnika w górze głos ochrypły, Hans mógłby przysiąc, że to głos czarnego saksofonisty: <br><br>&lt;dialect&gt;Przestańta ręcami wymachiwać, <br>Śnilcy­zgnilcy, spalcy­sralcy, <br>nienasyceni! <br>Dziś żadnych snów proroczych nie będzie!&lt;/&gt;<br><br>Rozczarowanie powszechne wyrazi się jękiem przeciągłym, jakbyś chamskim butem stuknął w ul zimujący... i płacz pszczół głodnych posłyszał. Spojrzy Hans w oczy najbliższej osobie. "Jakbym ją skądś znał..." <br>- Czy pani przypadkiem nie ćwiczy z tymi srajdami optymistycznej wersji zmartwychwstania naszego Herrn Jezus? <br>Życzliwym skinieniem głowy potwierdzi młoda kobieta trafność domysłu. I doda ochoczo. <br>- Zapraszamy! W programie będzie odwalanie betonowego grobu