rozważań, może słyszała je już wiele razy. Wyglądało na to, że profesor miał obsesję na punkcie przemijania dzieł, dręczyła go sprawa efemeryczności rzeczy wielkich. Walczył z nią na swój sposób i niepokoiła go mizerna skuteczność tej walki. Wojna dawała wiele okazji do tego rodzaju rozważań. <br>A co pozostanie po moich stworzonkach? - zadawałem sobie pytanie przysłuchując się wywodom profesora. Bo nie zawsze były nieśmiertelne dzieląc swoje maleńkie ciałko na dwie prawie równe połowy między potomków. Czasem coś się w nich zaczynało nie zgadzać, coś się zacinało. Mętniały stopniowo, potem pojawiały się jakby pęknięcia, wreszcie treść się z nich wylewała i rozmywała w