na chór męski i organy Łuciuka. <br>Styl tych mszy oraz typ ekspresji budują połączone elementy harmoniki późnoromantycznej <br>z elementami modalnymi.<br><br> Styl związany z ekspresją harmoniki późnoromantycznej (omówionej już) charakteryzuje <br>Agnus Dei (1913) ­ w formie arii ­ na Bas solo i organy Wallek-Walewskiego (zob. <br>prz. 110). Typ rozwiniętej harmoniki funkcyjnej kształtuje styl Missa brevis <br>(1948) Gniota, na 4-głosowy chór mieszany i organy, np. tu solus altissimus <br>(s. 8, prz. 146). Ostatnie wreszcie, indywidualne ogniwo stylistyczne tworzą <br>trzy msze Świdra: Missa simplex (1954) per coro misto, soli: Sopran, Alt, Tenor, <br>Bas ed organo (cykl czteroczęściowy ­ bez Agnus Dei), Msza (1959) na chór