tu jak najbardziej konieczna. Redaktorka dała do zrozumienia, że spodziewa się od swojej podwładnej lepszej i bardziej efektywnej pracy, jednocześnie potwierdziła wartość Ewy jako dziennikarki. I co ważne - nie przypominała bez przerwy o swoim wyższym stanowisku w hierarchii wydawnictwa. W przypadku początkującej w zawodzie Anny, idealny okazał się bardziej delikatny styl konwersacji, choć również nie pozbawiony elementów krytyki. Dzięki zwrotom: "zbierz więcej konkretnych informacji, unikaj pisania banałów, spróbuj najpierw przygotować konspekt tematu", czy "ja też nie umiałam od razu wszystkiego" - Anna zrozumiała, że tekst nie nadaje się co prawda do publikacji, ale dano jej możliwość poprawy. Zastosowana tu krytyka "przytemperowana" zadziałała