mi numer jego telefonu?<br>Garbaty kloszard zamilkł, pochylony nad wspomnieniami.<br>- To był Führer - mruknął.<br>- A nie Papież? - podchwycił Thomas.<br>- Nie wierzycie? - oburzył się karzeł.<br>- Nie fandzol, Kafka! - burknął Goethe. - Bo mi się flaki przewracają.<br>- Spaliśmy w Wiedniu w jednej budzie dla bezdomnych.<br>- A Goebbels podawał wam śniadanka na pryczę?- zakpił suchotniczy Thomas.<br>- Niedowiarki. Aby was paraliż skręcił.<br>- Mały kłamczuch.<br>Kafka odwrócił głowę ze wzgardą. Zasłonił się garbem.<br>Goethe puścił oko do Manna i trącił butem karzełka.<br>- Naprawdę go znałeś?<br>Kafka tylko na to czekał.<br>- Razem kręciliśmy niezłe numery.<br>- Tak?<br>- Robiliśmy duży szmalec.<br>Goethe wciąż udawał zaciekawienie.<br>- Na szmatach?<br>- Ee, są lepsze