człowieku! Tak właśnie wprowadzona zostaje do twórczości Gombrowicza problematyka formy.<br>W pierwiastkowej, przedfilozoficznej postaci można ją chyba przedstawić, jak następuje:<br>Każdy z nas, myśląc i działając, nie przestaje wyjaśniać sobie, porządkować i kształtować świata, czynić go sobie zrozumiałym i także - możliwym do zapamiętania... po to, aby móc się w nim swobodnie poruszać. <br>To kształtowanie i zapamiętywanie zdaje się wszakże przebiegać wedle jakichś - trudnych do ścisłego określenia - reguł. To co ważne (groźne, rozkoszne) przyswajamy sobie przez potwórzenie. Ale stąd zaraz wniosek, że usilnie powtarzając, łatwo błahe uczynić ważnym albo groźnym... Podoba się nam też to co podobne, słychać to nawet w obu