lekarze, którzy udzielali bezpośrednio pomocy miejscowej ludności. Dotarliśmy aż do Pecu na granicy albańskiej. Następnie prowadziłem studia w Lublanie, by poznać dorobek naukowy z zakresu polityki i historii agrarnej Słowenii (jako nauki i przejawu życia narodu). Wprawdzie nie opanowałem należycie języka słoweńskiego, ale podobieństwo do mowy serbskiej pozwalało mi dość swobodnie poruszać się na tym terenie. Zresztą korzystałem z pomocy i uprzejmości profesora Andrzeja Gosara. W rezultacie powstał mój referat <hi rend="italic">Słoweńska nauka o społecznym gospodarstwie agrarnym na tle nauki o społecznym gospodarstwie agrarnym szeregu innych narodów słowiańskich</hi>, który stał się zarazem tematem odczytem wygłoszonego podczas Zjazdu Naukowego Rolniczo-Leśnego w Poznaniu