widzianych. Od prostego strukturowania<br>różnorodności skał przejdzie niepostrzeżenie do strukturowania<br>paraartystycznego.<br> Przeżycia estetyczne związane z pięknem przyrody są zazwyczaj nader<br>skomplikowane i mieszają się w jednolitym procesie doznaniowym z<br>elementami pozaestetycznymi, i to w stopniu znacznie większym niż bywa<br>to w przypadku recepcji dzieł sztuki; ponadto wydaje się, iż owa<br>swoista hybrydalność jest w przypadku przyrody zupełnie<br>usprawiedliwiona i łączy się z "estetyką natury". Uogólniając, można<br>powiedzieć, iż zbyt daleko idąca "specjalizacja estetyczna" nie jest<br>bynajmniej stanem optymalnym. Można dokonać daleko idącej specjalizacji<br>estetycznej i dbać za każdym razem o pełną stabilizację przyjętego<br>modelu przeżycia estetycznego, jednakże rygoryzm ten zubożyłby znacznie