izolacji,<br>wyobcowania, autorefleksyjny charakter studiowania ruchu ciała jako<br>symbolu. Wydaje się jednak, że sztuka mimu nie łączy się w sposób<br>konieczny z pasywistyczną koncepcją statusu człowieka w świecie.<br> Odcień myślenia filozoficznego ma traktowanie przez pantomimę<br>antroposfery jako struktury wielowarstwowej i wieloznacznej - określone<br>ruchy mają oddać realną rzeczywistość, mają tę rzeczywistość<br>symbolizować i mają też skierować uwagę widza na istotę rzeczy. W tym<br>ujęciu można nazwać pantomimę hermeneutyczną sztuką poszukiwania sensu.<br> Jednakże przez swoją "filigranowość", unikanie wszelkich widowisk,<br>zbiorowych scen ustrzega się pantomima pokusy głoszenia, iż jest np.<br>najdoskonalszą ze sztuk, artystycznie najbardziej wysublimowaną i o<br>wielu nieograniczonych możliwościach wyrazu, że związana