temu. Dokoła niej stały jeszcze bańki z wodą, do których gumowymi przewodami spływało z uszkodzonych płuc powietrze. Woda bulgotała, kobieta kręciła się na łóżku jęcząc. Siedziałyśmy przy niej na zmianę poprawiając osuwające się poduszki, zwilżając wilgotną gazą jej popękane wargi. Z utajoną radością śledziłyśmy każdą oznakę poprawy, witałyśmy entuzjastycznie najmniejszy symptom powracających sił.<br>Kto następny? Codziennie przychodził docent, przystawał w progu, szybkim spojrzeniem obrzucał salę.<br>- Czy jeszcze długo muszę czekać? - pytałam.<br>- Musi pani być cierpliwa, jeszcze nie przeprowadziliśmy wszystkich badań - odpowiadał.<br>Operował codziennie i zawsze były te same przygotowania.<br>Wczesna kolacja, mycie i golenie skóry w okolicy cięcia, proszki nasenne... świt