Nawet malinowy zapach niewinnych ofiar<br>zostaje wykorzystany jako argument ich<br>zagłady.<br>Jak napalmowe bomby<br>skwierczą zapałki u wejścia ich<br>przytulnych domostw -<br>figlarnych dziurek w ścianie.<br>Wielka Sztuko!<br>Jakże jesteś bezradna wobec przemożnej<br>namiętności zadawania śmierci!<br>Akt w rude prążki'' Ptysia<br>i abstrakcyjna Kobra inspiracji''<br>Onuczki<br>nie powstrzymają mordercy.<br>W ekstatycznym szale świętokradcza ręka<br>odwraca je na drugą stronę<br>i paznogieć-czołg rozgniata małe brązowe<br>ciałka.<br>Pijany mordem broczy w zwałach<br>zwęglonych i uduszonych trupów.<br>Wygasa powoli zbrodnicza euforia.<br>Dysząc ze zmęczenia<br>gasi światło<br>i kładzie się spać<br>w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m" year="1952"&gt;&lt;intro&gt;Ustęp końcowy mego pierwszego utworu,<br>mego pierwszego utworu,<br>za