obawie przed dwuznacznością sytuacji. Niektóre córki czują się wtedy odrzucone, już nie kochane. Dzieje się tak częściej w rodzinach, w których fizyczne zabawy i szaleństwa, siłowanie, przewalanie, poranne pieszczoty z dziećmi były wyłącznie domeną ojca. Jeśli taki fizyczny kontakt potrafi ofiarować córce także matka, ucząc ją, jak bawić się, jak szaleć, jak cieszyć się i jak do tego używać siły swego ciała, "rozstanie" z ojcem nie będzie dla dorastającej dziewczynki ani bolesne, ani odczuwane jako odrzucenie. Ojciec z kolei, jeśli jest wewnętrznie dojrzały, usatysfakcjonowany seksualnie, w dobrej komitywie z żoną, nie musi odsuwać od siebie córki, gdy ta dorasta.<br>Jeśli w