podrygują, jakby ubijały kogel-mogel albo jakby wspominały finisz onanizmu... Obu toczy, męczy ta sama choroba - nad stołem wlecze się z wolna rozmowa na temat... hm, skąd mogę wiedzieć, na jaki temat... ojciec robi wrażenie, jakby przykładał wagę do tematu lub chciał, żeby syn nie zlekceważył... A tam<br> &lt;page nr=93&gt;<br> u dołu szaleje wspólny rytm mysich kopulacji... Czyżby trwało porozumienie genów? I wbrew różnicy zdania i wieku - ten groteskowy tętent trwoniący w podstolną przestrzeń podejrzane energie... no, w końcu idzie to potem na całą restaurację, ten karnawał nieprzypisanej do żadnej pracy ani do żadnego czytelnego przekazu energii. Patrzę, nie mogę przestać... Pragnę odczytać