dialogi Platona, Poetyka Arystotelesa oraz Horacego List do Pizonów. Pogodzeniu tych źródeł sprzyjał fakt, że w każdym z nich na czoło wysuwała się nieco inna problematyka. U Horacego odnajdywali humaniści zalecenia estetyczno-moralne i rozważania o celach i funkcjach poezji (np. <foreign lang="lat">aurea mediocritas</> - złoty umiar), u Platona przede wszystkim koncepcję szału boskiego (<foreign lang="lat">furor poeticus</>), dzięki któremu artysta wznosi się ponad zwykłą ludzką miarę. Natomiast systematyczny wykład teorii literatury, od podstawowych problemów genologicznych poczynając i na kwestiach stylistycznych kończąc, odczytać mogli z Arystotelesa. Toteż komentarze i oryginalne poetyki XVI w., mimo żywego w dalszym ciągu zainteresowania Platonem i Horacym, idą tropem autora