Nie mądrzyć się, panowie. Polek musiał ryzykować. Zamknął oczy i wyskoczył, sterując instynktownie ku krzakom gęstego łopianu. Zanim upadł na ziemię, zderzył się niespodziewanie z czymś miękkim i ustępliwym, co ze strasznym rykiem przewróciło się obok w pokrzywy.<br>- O Jezu! Ratunku! Zabili mnie! Ja już nie żyję! <br>- krzyczała poszkodowana istota, szamocąc się w wysokich pokrzywach.<br>- Co? Kto? - wołał od progu generał.<br>- O Boże! Ja nie wiem, fakt! Ratujcie, ja muszę do domu!<br>Polek wygramolił się spod liści łopianu i jednym susem skoczył za róg budynku.<br>- Trzymajcie go! To Polek! Ty ofiaro! Łapcie! - darł się generał Syrojeżka.<br>Polek słyszał za sobą tumult