głowie ścichł. Roześmiał się swobodnym, własnym śmiechem:<br>- Czemu nie? Piłem już co prawda... - Nie szkodzi.<br>Wychylił kieliszek jednym haustem i spojrzał w stronę Święckiego. Ten zajęty był rozmową z nachmurzonym Wroną. Nastrój przy stole ożywiał się powoli. Bezszelestni i nieomal bezcieleśni kelnerzy pilnowali, aby kieliszki nie były puste. Ci z szarego końca, których nie zdążyli w porę obsłużyć, sami sobie wódkę nalewali. &lt;page nr=133&gt; Szczuka ucieszył się sąsiedztwem Kalickiego. Byli starymi przyjaciółmi. Znali się od wielu lat, sprzed pierwszej wojny, która zaskoczyła ich obu w Genewie. Szczuka nie miał jeszcze wówczas dwudziestu lat, klepał studencką biedę i studiował chemię, Kalicki, o parę lat