poza. Gdyby naprawdę miał wybór, niczego by nie zmienił. W jakimś sensie wciąż pozostawał arystokratą: system go zadowalał. <br>*<br>Vassone siedziała na balkonie swego hotelowego apartamentu i czytała pamiętnik Czarnego.<br>Nie pamiętam dokładnie pierwszych słów. Zadzwoniła przez pomyłkę. Tak właśnie zaczęła się tłumaczyć: przepraszam, pomyłka. Byłem akurat przy teleskopie, jej głos szemrał mi w rytmie rozbłysków pulsara. - Nic nie szkodzi - powiedziałem do pierścienia - ale jakim cudem udało się pani pomylić? - Bo ja dzwonię ze starego, tarczowego aparatu mojej babci, nie bardzo umiem się nim posługiwać, musiałam źle wykręcić. - Wtedy ja pytam o babcię, a ona opowiada zabawną historię o wieloletniej walce staruszki