lub wręcz niemożliwej adaptacji przedszkolnej. Takie dziecko broni się, bo przeraża je groźba rozstania i utraty rodziców na zawsze. Boi się, że, zostawione w przedszkolu, więcej już ich nie zobaczy. Warto wiedzieć o tym, patrząc na znane poranne obrazki z przedszkolnej szatni. Zrozpaczony, kurczowo trzymający się matczynej spódnicy malec przeżywa szok, ból rozstania i poczucie straty ostatecznej. A winę za te jego cierpienia ponoszą rodzice. Dlaczego? Bo przegapili, nie docenili najważniejszych dla psychiki ich dziecka pierwszych lat. Jacy byli? Być może nazbyt chłodni lub nadopiekuńczy, mało odpowiedzialni, często karzący, nadmiernie wymagający, nie traktujący poważnie potrzeb dziecka, nie rozumiejący, że trzylatek także