Budapeszcie. Byłam po pierwszym roku studiów w warszawskiej PWST, nadzieją teatru polskiego. Wysłano mnie i Emiliana Kamińskiego na Zjazd Młodzieży Socjalistycznej.<br>Pierwszego dnia pobytu zeszłam ze schodów w akademiku - hotelu i na parterze uderzył we mnie piorun!<br>On - siedział na ławce, w lekko pogniecionych, białych popelinowych spodniach i wytartej czerwonej sztruksowej koszuli. Opalony, poważny, czekający na kogoś albo na coś, z burzą czarnych loków na głowie, lekko nie ogolony, ze smukłymi stopami w zużytych sandałach. Stałam u stóp schodów wstrząśnięta jego widokiem. Nagle on spojrzał na mnie i zrozumiałam, że podobnej mocy piorun uderzył w tej chwili w niego. Odwróciliśmy się