żaden dźwięk. Pokój zastał pełen powietrza. Przez okno jakby śpiew daleki. "Flisacy?... To pewnie "kobiety jerozolimskie"". Wsłuchał się lepiej... "Simon and Garfunkel" znad rzeki! <br>Kładąc się, spojrzał na piec. Uśmiechnął się do kafli retro. Gerta przestała już palić. Ręce pod głowę. Nie, przy ciele. Dłonie na udach. Statua nagrobna w sztruksowych spodniach i ceglastym pulowerze. "Przebiorę się na nabożeństwo. Zofia na bunkrze. A on jej do ucha o wycieczce do Egiptu... Dlaczego nie do Florencji? Wenecji? Zapytać go? Nonsens. Teraz dziennikarz w kaplicy przyklęka i fotografuje srajdy pląsające żałobnie, uszminkowane do miniaturowego Hollywoodu". <br>Przewrócił się na lewy bok. Światło niskiego popołudnia