zabierał nas do kliniki i pokazywał pacjentów. Umierających. <br><br>&lt;tit&gt;Cena zwycięstwa&lt;/&gt;<br><br>Zaczęła się mordercza praca.<br>- Mówiłem w domu, że wychodzę i... wracałem po 10 dniach. Po 24 godziny na dobę siedzieliśmy nad tymi wszystkimi komorami i zastawkami - opowiada Nawrat. - Nie wiem, jak moja rodzina przetrzymała ten okres. <br>- Najpierw powstał drewniany model sztucznego serca - o, te dwie kuleczki. Braliśmy zwłoki ludzkie i dopasowywaliśmy: czy tak te komory ustawić, czy inaczej? Podłączenia naczyń krwionośnych lepiej poprowadzić w ten sposób, czy może w inny?<br>Zbyszek Nawrat do końca życia nie zapomni, jak pierwszy raz znalazł się w prosektorium. Na kamiennych stołach ciała martwych ludzi. Mieli przymierzać