wróciło do normalnych rozmiarów. Ulotnił się ciężar spod czaszki. Uniosłem się na łokciu, a nawet klepnąłem Pożeracza Chmur w nos.<br>"Przestań mnie lizać! Okropność, cały będę się lepił."<br>Dmuchnął gwałtownie.<br>"Mógłbyś mnie nie straszyć! Tyle czasu minęło, że już powinieneś się zregenerować."<br>Skrzywiłem się. Byłem okropnie rozdrażniony.<br>"Nie jestem smokiem, tłumoku. Tyle chyba rozumiesz?"<br>Pożeracz Chmur obraził się, ale tylko na chwilę. Przeważyła troska.<br>" Źle wyglądasz. Zbladłeś, masz plamy pod oczami."<br>"Chciałbym być w domu" - pomyślałem tęsknie. Uroki Smoczych Wysp spowszedniały. Dom pozostawiony daleko na północy, zdawał się najpiękniejszym i najbezpieczniejszym miejscem na ziemi. Zatęskniłem jak nigdy dotąd za ojcem, własnym