mają dokładnie jeden wspólny element, mianowicie A .<br> Byłyby więc kanonami jedynej zgodności następujące (np.) schematy wnioskowań:&lt;gap&gt;. Okazuje się jednak natychmiast, że formuły (8.1) - (8.3) nie są poprawne: łatwo je sfalsyfikować za pomocą odpowiednio dobranego kontrprzykładu. Np. dla (8.1):&lt;gap&gt;.<br><br>&lt;tit&gt;Stany wejść i wyjścia&lt;/&gt;<br><br> Jak widać natomiast z powyższej tabelki, niezawodny ze względu na przyjęte założenia byłby kanon jedynej zgodności oparty na czterech eksperymentach - tych mianowicie, które realizują wszystkie możliwe okoliczności, w jakich wejście A przybiera stan pozytywny. Otrzymujemy w ten sposób formułę:&lt;gap&gt;<br><br> (9.3) O (9.4) na mocy twierdzenia rachunku funktorów:&lt;gap&gt;<br><br> (9.1) pociąga więc za sobą (9