Gdzie Gazma? <br>Katedra, ona... Boże, Boże, Boże. <br>Nie pełzać, podnieść się na nogi. <br>*<br>Co? Ile to już? Izmiraidy, coraz ciemniej, nawet Lévie bez przerwy przesłonięte. <br>Trudno mi mówić. <br>Pokaleczyłem sobie usta. Chyba próbowałem gryźć żywokryst. <br>Odprawię mszę. Ostatni raz. Tak. <br>*<br>...włączyć, bo wtedy ich spostrzegłem. Odstawiłem kielich. Mój cień od tabernakulum pada aż do śluzy. Wypełniają ławki. Ze światłem coś dziwnego. Niebo rozmazane, żadnej gwiazdy, tylko jedna sina mgła. I wielkie dziury od Izmiraid. Jakże blisko muszą być. Ale one też rozmazane, rozsmarowane po mgle, długie smugi od horyzontu do horyzontu; a jestem przekonany, że gdybym się wspiął na krzyż Katedry